سه روز قبل از سالگرد کشته شدن «ژینا (مهسا) امینی»، ماموران پلیس با حکم جلب مربوط به یک پرونده مالی بلاتکلیف، به خانه «آرمیتا پاویر»، دانشجو سال آخر رشته میکروبیولوژی دانشگاه «مدنی» تبریز رفتند، و او را بازداشت کردند.
اما منابع «ایران‌وایر» می‌گویند که او از روز اول در دست اداره اطلاعات تبریز بوده و این بازداشت، فقط پوششی برای بازجویی و فشار به او برای «اعتراف تلویزیونی» علیه خود و دوستانش بوده است.
آرمیتا، فعال دانشجویی و از بازداشتی‌های اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» در تبریز، از روز سه‌شنبه۲۵مهر در اعتراض به این فشارها دست به اعتصاب غذا زده است. اطلاعات رسیده به ایران‌وایر نشان می‌دهد که حال او مساعد نیست و در صورت تداوم این اعتصاب غذا، جان او در خطر خواهد بود.
***
آرمیتا پاویر کیست و چرا در زندان است؟
آرمیتا، ۲۹ ساله است؛ متولد سال ۱۳۷۳. دانشجو سال آخری که در پی سال‌ها تعلیق از تحصیل و ممنوع الورود بودن به دانشگاه، به‌دلیل فعالیت‌های دانشجویی‌اش، روند تحصیل او طولانی شده است.
خانم پاویر سال قبل در ۹آبان بازداشت شد. ۱۸آبان، شوراهای صنفی دانشجویان کشور، درباره او نوشت که با اینکه اعلام شده بوده این زن جوان به زندان تبریز منتقل شده، با مراجعه خانواده و نزدیکانش به زندان تبریز، مسوولان زندان اعلام کرده‌اند شخصی با این هویت در این زندان نیست. بعدا مشخص شد که مسوولان زندان درباره تعدادی از زنانی که در جریان اعتراضات سراسری به قتل حکومتی مهسا امینی در تبریز بازداشت شدند، همین را به خانواده‌ها گفته بودند، تا «آن‌ها را بترسانند».
آرمیتا نهایتا ۱۷آذر۱۴۰۱ با وثیقه ۲۵۰ میلیون تومانی از زندان تبریز موقتا آزاد شد. در جریان بخشنامه قوه‌قضاییه موسوم به «عفو» رهبر جمهوری اسلامی، در بهمن با او تماس گرفته شد که برای امضای تعهدنامه برود. او همان زمان در حساب شبکه اجتماعی «ایکس» یا توییتر خود نوشت: «رفتم دادگاه، گفتن صدات کردیم بگیم عفو شاملت شده، یه اظهار ندامت و یه تعهدنامه بنویس، طبق بخشنامه پرونده رو ببندیم. منم رد عفو کردم اومدم، امروز فردا حکم نهاییم ابلاغ میشه».
اما منبع ایران‌وایر می‌گوید که پرونده او هنوز مفتوح است و حکمی برایش صادر نشده است. او درباره اتهامات انتسابی به این زن جوان نیز می‌گوید: «اتهاماتش همان اتهامات کلیشه‌ای همیشگی بود، اخلال در نظم عمومی و تبلیغ علیه نظام به‌خاطر فعالیت در فضای مجازی».
بازداشت به بهانه یک پرونده مالی بلاتکلیف
اطلاعات رسیده به ایران‌وایر نشان می‌هد که آرمیتا پاویر یک بار دیگر نیز در تیر، چند ساعت را در بازداشت و بازجویی گذرانده است.
فرد آگاهی که با ایران‌وایر گفت‌وگو کرده می‌گوید که این بازداشت، در راستای پرونده‌سازی برای او بوده و ماموران امنیتی از آن زمان، موبایل و لوازم الکترونیکی او را در اختیار داشته و وقت کافی هم داشته‌اند که برای این زن جوان که هیچ وقت توبه‌نامه‌ای برای عفو امضا نکرده و برعکس در کانال تلگرامش نسبت به شرایط زنان تحت سیطره حکومت جمهوری اسلامی اعتراض می‌کرد، پرونده بسازند.
او خودش هم قبلا در اعتراض به فشار و احضارهای تلفنی بازجوهایش برای اخذ تعهد در توییتی نوشته بود: «عفو، اظهار ندامت و نوشتن تعهدنامه را برای آزادی نخواهم نپذیرفت».
اما اطلاعات رسیده به ایران‌وایر نشان می‌دهد که اداره اطلاعات تبریز برای کاستن از هزینه‌های بازداشت این فعال دانشجویی تبریزی، ورق دیگری را رو کرده است.
خانم پاویر، در سال ۱۳۹۸، قراردادی را با سلف غذاخوری دانشگاه محل تحصیلش، دانشگاه مدنی امضا کرده و در تضمین این قرارداد، چک‌هایی را هم به سبک قراردادهای پیمانکاری در ایران به دانشگاه مدنی داده بوده است.
فرد آگاهی که با ایران وایر گفت‌وگو کرده، می‌گوید که خانم پاویر و دوستانش قرار بوده در سلف دختران، کافی‌شاپ یا چیزی مانند آن را بگردانند و از این راه بخشی از هزینه‌های زندگی و تحصیل خود را تامین کنند. اما، چند ماه بعد از امضای قرارداد، ویروس کرونا سر از ایران در می‌آورد و با شروع قرنطینه‌ها، دانشگاه تعطیل می‌شود.
به گفته این شخص مطلع، باوجود تعطیلی دانشگاه، پاویر و دوستانش نمی‌توانند تعهدات مالی خود به دانشگاه را اجرا کنند و دانشگاه نیز نمی‌پذیرد که قرارداد باید لغو شود. با‌این‌حال، بعد از صدور حکم جلب برای چک‌های تضمینی که منبع ایران‌وایر می‌گوید خود خانم پاویر و نزدیکانش بر این باورند که با پیگیری اداره اطلاعات تبریز صادر شده، او ناچار می‌شود مبلغ این چک‌ها را پرداخت کند.
اما نهایتا ۲۲شهریو۱۴۰۲، ماموران با حکم جلب همین پرونده مالی که به‌نظر می‌رسد به‌دلایل نامعلومی باوجود پرداخت وجه تضمین هنوز باز است، برای بازداشت او وارد خانه این فعال دانشجویی شده و او را با خود می‌برند: «این بردن همان و الان یک ماه و ده روز است که آرمیتا در زندان است».
او ادامه می‌دهد: «درست است که در بند مالی است، ولی هر روز ماموران اطلاعات با دوربین می‌آیند و او را تحت فشار می‌گذراند که جلوی دوربین علیه خودش اعتراف کند. می‌گویند که باید بگویی از کارهای خودت پشیمانی و فریب گروه‌های معاند را خوردی و اعتراف کنی تا ولت کنیم».
این شخص آگاه همچنین می‌گوید: «برای همین است که آرمیتا از هفته پیش دست به اعتصاب غذا زده و الان ممنوع‌الملاقات هم شده بابت اعتصاب غذا و خانواده‌اش به‌شدت نگران جان او هستند».
به گفته این شخص که به‌دلایل امنیتی از نام و افشای هویت او معذوریم، «حالش (آرمیتا) اصلا خوب نیست و چون کسی نیست که اهل کوتاه آمدن از خواسته‌ها و عقایدش باشد، با این وضعیتی پیش می‌رود معلوم نیست چه اتفاقی برایش بیفتد».
از امید و ایستادگی می‌نوشت
آرمیتا پاویر، به گفته دوستانش به هنر و نوشتن علاقه بسیاری دارد. در تلگرام یک کانال دارد که اگرچه تعداد دنبال کنندگان آن چندان نیست، اما این زن جوان از آن برای بیان احساس، تجربه‌ها و برای مقاومت علیه قوانین تبعیض‌آمیز در ایران بهره می‌برده است.
به گفته خودش در این کانال، روزی که ماموران او را در آبان بازداشت می‌کنند، او تی‌شرتی بر تن داشته که روی آن نوشته شده بود: «ایستاده مردن بهتر از زانو زده زیستن است».
او جایی دیگر نیز با انتشار ویدیویی از کار در کنار پدرش در یک کارگاه ساخت زیورآلات با فلزات، نوشته است: «به بازجوهامم گفته بودم اگه تا روز تولدم آزاد نشم، روز تولدمو با روز مرگم یکی می‌کنم، ولی با وثیقه و سرخم کردن و این داستانا، برای آزادی به هیچ احدی التماس نمی‌کنم…».
فرد آگاهی که با ایران‌وایر گفت‌وگو کرده، درباره نگرانی‌های خانواده و دوستان او به ما می‌گوید: «آرمیتا در اعتصاب غذاست و تا امروز که من با شما حرف می‌زنم، اعتصاب غذا را ادامه داده و با خانواده، با هیچکس ملاقات نداشته است. در این شرایط دوباره آمدند خانه را تفتیش کرده‌اند و وسایل را گشته‌اند. مشخص است دارند پرونده سازی می‌کنند و دنبال مدرک درست کردن هستند».
فرد آگاهی که درباره آرمیتا پاویر با ایران وایر گفت‌وگو کرده، می‌گوید که این زن جوان، بار نخست بازداشت خود در مهر۱۴۰۱، علیه تحقیرهای جنسی که ماموران در بدو ورود و زمان نگهداری در قرنطینه زندان تبریز با آن مواجه شده بودند، به آن‌ها اعتراض کرده بود.
او به نقل از خانم پاویر درباره تجربه آن روزها که احتمالا حالا هم در زندان تبریز در حال تکرار است، می‌گوید: «می‌گفت لباس‌هایمان را در آوردند و تفتیش کامل بدنی کردند. کل بدن‌مان را لمس کردند و یک مسواک و یک حوله دادند به ما و با ۱۸ زن دیگر ما را انداختند در یک اتاق ۱۸ متری».
به گفته این شخص آگاه، در آن اتاق، فقط یک دستشویی و حمام یک متری بوده که زندانیان ناچار بودند ظرف‌هایشان را هم همان‌جا بشویند و حداقل یک سوم زنان زندانی آن قرنطینه نیاز به نواربهداشتی داشتند، ولی چون نبوده، ناچار بودند از حوله استفاده کنند، همان حوله‌هایی که با آن خودشان را خشک می‌کردند».
او می‌گوید: «حتی در آن شرایط، مامور زن هم برایشان نمی‌فرستادند و هر وقت کسی مامور زن می‌خواست، می‌گفتند مامورهای مرد به همه شما محرمند، راحت باشید».
زندان تبریز، یکی از بدنام‌ترین زندان‌های ایران است. ایران‌وایر پیش‌از این در گزارش‌هایی درباره آزار جنسی، توهین و تحقیر ماموران زندان نسبت به زندانیان زن، اعم از سیاسی و جرایم دیگر نوشته است.
«امیر مهدی‌پور»، وکیل دادگستری، قبلا به ایران‌وایر گفته بود که به‌دلیل ساختار سنتی شهر تبریز، زنان بازداشتی تلاش دارند حتی خانواده‌های آن‌ها از آزارهای جنسی که دیده‌اند مطلع نشوند، برای همین، خیلی سربسته به این موارد اشاره می‌کنند.
او گفته بود: «تعدادی از همکارانم می‌گویند موکلین آن‌ها در ملاقات‌های در زندان، به‌صورت خصوصی بدون اینکه حتی خانواده‌های آن‌ها مطلع شوند، درخواست قرص ضدبارداری از وکلا کرده‌اند».