فاجعه‌ای دیگر در سایه بی‌کفایتی و فساد ساختاری جمهوری اسلامی ایران : هفت کارگر جان‌باختند
بار دیگر، فاجعه‌ای انسانی در سایه‌ی بی‌کفایتی و بی‌تفاوتی حاکمیت جمهوری اسلامی رقم خورد. روز دوشنبه، ۱۸ فروردین ۱۴۰۴ (۷ آوریل ۲۰۲۵)، حوالی ساعت ۱۵:۳۰، حادثه‌ی گازگرفتگی در معدن زغال‌سنگ مهماندویه دامغان گزارش شد؛ حادثه‌ای که نه‌تنها قابل پیشگیری بود، بلکه نتیجه‌ی مستقیم دهه‌ها بی‌توجهی به جان کارگران و بی‌رحمی سیستماتیک علیه نیروی کار کشور است.
هفت کارگر جان باختند — نه در اثر حادثه‌ای طبیعی، بلکه قربانی ساختاری شدند که امنیت محیط کار را به سخره گرفته و با فساد، رانت، و بی‌قانونی مدیریت می‌شود. در کشوری که حکومت به جای خدمت به مردم، سرگرم سرکوب، اختلاس و حفظ قدرت است، جان کارگر هیچ ارزشی ندارد.
تا لحظه‌ی تنظیم این گزارش، پیکر هر هفت کارگر از معدن خارج شده است. وزارت کشور مرگ این هفت تن را تأیید کرده و وعده‌ی “رسیدگی” داده؛ وعده‌ای توخالی مانند صدها وعده‌ی پیش از آن. این رژیم سال‌هاست که با بیانیه‌های نمایشی، مسئولیت را از دوش خود ساقط کرده و به‌جای اقدام واقعی، تنها به کنترل روایت و مهار خشم عمومی فکر می‌کند.
از خانواده‌های قربانیان خواسته شده در محل تجمع نکنند — نه برای حفظ نظم یا تسهیل امدادرسانی، بلکه برای خاموش‌کردن صدای اعتراض، برای دفن خشم در سکوت، همان‌طور که کارگران را در تاریکی معدن دفن کردند.
این‌ها حادثه نیستند؛ این‌ها قتل‌هایی سیستماتیک‌اند. تا وقتی جمهوری اسلامی بر سر کار است، فاجعه، رویه‌ی روزمره خواهد بود. تنها با برچیدن این ساختار فاسد، می‌توان به روزی امید داشت که کارگران این سرزمین به‌جای مرگ در سکوت، حق زندگی در امنیت را داشته باشند.
رحمان حاجی مقصودی@