نامه فروغ تقی‌پور از بند زنان زندان اوین به مناسبت ۸ مارس؛ صدای زنانی که در بندند اما خاموش نمی‌شوند
در آستانه ۸ مارس، روز جهانی زن، فروغ تقی‌پور، زندانی سیاسی ۳۰ ساله که دوران محکومیت ۱۵ سال حبس تعزیری خود را در زندان اوین سپری می‌کند، با انتشار نامه‌ای از پشت دیوارهای زندان، از رنج‌ها، مقاومت و تجربه‌های زیسته خود به‌عنوان زنی در بند سخن گفته است.
این نامه، که از عمق زندان اوین به جهان بیرون رسیده، روایت یک زن مبارز از سرکوب سیستماتیک، دردهای زندان و تأثیر آن بر خانواده‌های زندانیان سیاسی است؛ زنانی که نه تنها خود، بلکه خانواده‌هایشان نیز قربانی سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی جمهوری اسلامی هستند.
زنی که از کودکی زندان را شناخت
فروغ تقی‌پور در این نامه، تاریخچه شخصی و خانوادگی‌اش را با تلخی و اندوه مرور می‌کند. او از آشنایی زودهنگام خود با مفهوم “زندان” می‌نویسد، چراکه والدینش نیز به دلیل عقاید سیاسی خود سال‌ها در بند بوده‌اند. اما درد او عمیق‌تر از این است؛ او در این نامه از اعدام دایی و خاله‌هایش به‌دست جمهوری اسلامی پرده برمی‌دارد و از چالش‌هایی می‌گوید که خانواده‌های زندانیان سیاسی و اعدامیان با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
او در حالی این نامه را نوشته که خود اکنون در همان چرخه‌ای گرفتار شده که خانواده‌اش سال‌ها پیش قربانی آن بوده‌اند؛ چرخه‌ای از سرکوب، بازداشت‌های ظالمانه و احکام سنگین برای زنان و مردانی که علیه دیکتاتوری حاکم ایستاده‌اند.
بازداشت، محاکمه و محکومیت ناعادلانه
فروغ تقی‌پور اهل تهران است و به دلیل اتهام “همکاری با یکی از سازمان‌های اپوزیسیون مخالف نظام” بازداشت شد. دادگاه فرمایشی جمهوری اسلامی او را به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم کرد؛ حکمی که نشان از ترس و وحشت رژیم از زنان مبارز و آزادی‌خواه دارد.
این نخستین بار نبود که او طعم زندان را می‌چشید. او پیش‌تر نیز به ۵ سال حبس محکوم شده بود و در میانه دوران محکومیت خود، به‌طور موقت از زندان آزاد شد اما بار دیگر با شدت بیشتری تحت پیگرد قرار گرفت و به زندان بازگشت. این نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی، حتی پس از آزادی موقت زندانیان سیاسی، همچنان سایه‌ی تهدید و سرکوب را بر زندگی آنان حفظ می‌کند.
۸ مارس، صدای زنانی که در بندند اما تسلیم نمی‌شوند
نامه‌ی فروغ تقی‌پور، فراتر از یک روایت شخصی، بازتابی از سرکوب گسترده زنان در ایران است. زنانی که نه تنها در جامعه، بلکه حتی درون زندان‌ها نیز با انواع فشارهای روحی، جسمی و روانی مواجه‌اند.
در حالی که ۸ مارس در سراسر جهان به عنوان نماد مبارزه برای برابری و حقوق زنان گرامی داشته می‌شود، در ایران این روز با سرکوب، تهدید، احضار و زندانی کردن زنان آزادی‌خواه همراه است.
اما رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی نمی‌تواند این صداها را خاموش کند. این نامه گواهی بر این حقیقت است که حتی در پشت دیوارهای بلند زندان اوین، زنان همچنان برای آزادی، عدالت و حقوق انسانی خود می‌جنگند. ۸ مارس صدای زنانی است که در بندند اما تسلیم نشده‌اند.
“زن، زندگی، آزادی” – این مبارزه ادامه دارد.