« جان یک انسان برابر باارزش جان همه انسان ها است.»
اعدام از بیشرمانه ترین و غیرانسانی ترین مجازات ها در طول تاریخ بوده است ،مجازاتی که سیاست مداران و قدرت مندان حاکم برای سلب مسئولیت خود در قبال آنچه که “جرم”نامیده میشود انجام میدهند.
طبقات حاکم در سیر تاریخی خود سلب حیات انسانها و باز تولید خشونت را در اشکال مختلف اجرایی و قانونی کرده اند از گیوتین ، صندلی الکتریکی،طناب دار و تیرباران اما اصل، کشتن و حذف دیگری بوده است.
اعدام نقض حق حیات به عنوان حق بنیادین بشر است. بسیاری از کشورهای مدرن، مجازات اعدام را سال‌هاست از قوانین خود حذف کرده‌اند. اعدام، قتلی است که بسیار برنامه‌ریزی شده و با اتکا به یک دستگاه بروکراتیک و ماشین کشتار انجام میشود و جامعه در پس نظمی که تحت عنوان دادگاه و صدور حکم و اعلام علنی آن مشاهده می‌کند، قرار است نفس قتل یک انسان را فراموش کند. اعدام مجازات یک فرد نیست، اعدام مجازات جامعه است.
در دی‌ماه ۱۴۰۲ دست‌کم ۹۰ زندانی و در سال میلادی ۲۰۲۳، دست‌کم ۷۴۶ زندانی توسط نظام فاشیستی ایران اعدام شدند که به نسبت ۸ سال گذشته بالاترین میزان اعدام در ایران بوده است و دست‌کم ۵۲ تن زیر شکنجه کشته شدند. در سوم بهمن ۱۴۰۲ نیز محمد قبادلو و فرهاد سلیمی و در نهم بهمن چهار زندانی سیاسی کورد به نام‌های پژمان فاتحی، وفا آذربار، محسن مظلوم و محمد فرامرزی در زندان قزل‌حصار کرج اعدام شدند و تعدادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی، و زندانیان عمومی هم‌اکنون در خطر جدی اجرای احکام اعدام هستند.
و در این میان اعدامهای سیاسی از جمله ی کثیف ترین حربه هایی است که برای خاموش کردن صدای مخالفین و کسانی که برای برقراری عدالت و آزادی مبارزه میکنند انجام میگیرد ،این اعدامها ی دولتی قانون دیکتاتورها و حاکمیت برای تداوم قدرت شان میباشد.
اعدامها مداوم و پیوسته هستند اما هیچ جنبشی سراسری و پروسه‌ای مداوم برای ممانعت یا ابراز مخالفت با این مساله نداریم. نیز به جای امید واهی به دولت‌های غربی، باید امیدمان به افراد و گروه‌های مترقی جوامع مختلف باشد که با ما همراه شوند و دولت‌هایشان ناچار شوند که در راستای خواسته‌های ما تبعیت و اقدام کنند. واکنش‌های بین‌المللی تا حدودی صورت میگیرد اما آیا کافی است؟ نه! ما می‌بینیم که نرخ اعدامها همچنان بالا می‌رود. کمیته حقیقت یاب شکل میگیرد و اعدامها ثبت می‌شوند اما در واقع سازمان ملل مشخصا ثابت کرد که هیچ همراهی با مردم ندارد
همه ی تشکلات صنفی که در راستای مطالبات اقتتصادی دست به اعتراض میزنند باید بدانند که بدون پرداختن
به مشکلات سیاسی جامعه قدم موثری برنمی‌دارند
تشکل‌های صنفی باید لایه‌های مختلف ستم را ببینند. باید تمرکز کنند بر این لایه‌های مختلف. مسائل و مطالبات صنفی خود را ببینند اما مسائلی که جامعه با آن درگیر است را هم در نظر بگیرند؛ مثلا همین آمار اعدامها.
یک جامعه ی آگاه علیه همه ی اشکال حذف جان انسان می ایستد و مسئولیت اجتماعی و انسانی خود را برای #لغو_اعدام به سرانجام میرساند.
میدانیم که مجازات اعدام و سلب حیات از دیگری روزی به طور کلی برچیده خواهد شد ، مبارزه ی اکنون ما علیه قانون اعدام ضامن محو آن در آینده نزدیک است.
نسیم محمدی
فوریه ۲۰۲۴